WŁOSKIE WAKACJE: ERICE I MARSALA

Jestem księżniczką i mieszkam w zamku!

Ósma i zarazem ostatnia podróż… Po prawie trzech tygodniach docieramy do północno-wschodniej części Sycylii. Wstępny plan był taki, że z Palermo dojeżdżamy do Trapani, a później samochodem do Marsali, by zobaczyć cudowne Saliny. Ostatnim rzutem na taśmę doszło Erice – urokliwe miasteczko, które obecnie zamieszkuje około 25 000 osób.

Do Trapani dostajemy się z Palermo jak zwykle niezawodnym pociągiem. Jedno z największych miast wyspy w starożytności było portem dla miasta Erice, a od średniowiecza był to jeden z najważniejszych portów Morza Śródziemnego, ze stoczniami i połowami tuńczyka na dużą skalę. Rozciąga się poza przylądek aż do stóp Monte San Giuliano i na południu do bezmiaru salin, produkujących sól już od starożytności. W XIX wieku eksportowano stąd sól nawet do Norwegii. Saliny z wiatrakami, białymi górami soli i nieruchomą, płytką wodą, pełne ptactwa są jedną z wielu atrakcji tej okolicy.

Nowa część miasta nie zachwyca i w sumie niewiele jest tam ciekawego do zobaczenia. Z kolei za Piazza Vittorio Emanuele w stronę końca przylądka zaczyna się portowa część Trapani oraz Stare Miasto z barokowymi kościołami, pięknymi kamienicami i uroczą atmosferą, gdzie można godzinami spacerować.

My jednak od razu pakujemy się w autobus , by podjechać na kolejkę, która wywiezie nas w stronę Erice. Klops… jest po 20.00 i ze względu na mocne wiatry nic już nie kursuje do miasteczka. Wspinaczka na górę św. Juliana, gdzie położone jest Erice zajmie nam to z 3 godziny. Jesteśmy w kropce. Nagle grupka lokalnych mieszkańców Trapani udzielają pomocy i zawożą nas. Młodzi Włosi + Mini + za free transport = kocham Włochy!

Nazwa Erice pochodzi podobno od Eryksa – półboga, syna Wenus i Bute. Góra wznosi się na ponad 750m i często spowita jest chmurami. Miasteczko jest popularnym kurortem górskim i niestety nie należy do najtańszych miejsc naszej podróży. 

Przepiękne średniowieczne miasteczko, gdzie można spacerować w nieskończoność, malutkie kamienne domy, kościoły, ogrody i drogi z wyślizganego przez turystów kamienia. W Erice zatrzymaliśmy się tutaj. Miasteczko do zwiedzenia w jeden dzień, podobnie jak Noto. Podobno przy sprzyjających warunkach można z Erice dostrzec zarys Etny na przeciwległym, dalekim brzegu wyspy.

Erice ma własny mikroklimat. Sycylijczycy w upalne dni przyjeżdżają szukać orzeźwienia. Jest tu chłodniej, częściej miasto spowijają chmury. W ciągu dnia uliczkami Erice bezustannie spacerują turyści, zaglądają na podwórka, w okna domów. Co jeszcze można robić w Erice? Włóczyć się wąskimi uliczkami, próbować sycylijskich specjałów i słodyczy, a także podziwiać sycylijskie wyroby ceramiczne. 

W powrotną stronę już udało się załapać na kolejkę, a przy okazji zobaczyć przepiękne widoki. W Trapani czekał na nas gospodarz z Marsali. Po drodze odwiedziliśmy również Saliny.

To miejsce, gdzie morze styka się z niebem. Podczas podróży do Marsali jest to obowiązkowy punkt wycieczki! Szczególnie w czerwcu i w lipcu, kiedy to saliny ubierają się w pastele.

Marsala

Oddalona o kilkanaście kilometrów od Trapani Marsala sama w sobie jest bardzo ciekawa. Przynajmniej w przewodnikach takie informacje uzyskacie. „Miłośnicy kite i windsurfingu przyjeżdżają w te okolice, by złapać wiatr w żagle (i latawce) na zatoce Lo Stagnone. Inni kojarzą Marsalę z winem o identycznej nazwie.”

Marsala nas niestety wynudziła… Spędziliśmy tam cztery dni, a już po jednym i zwiedzeniu całej miejscowości nie wiedzieliśmy co ze sobą począć. Z drugiej strony, był czas aby trzy dni wygrzewać się beztrosko na plaży! Może to niezbyt odkrywcze, ale warto po prostu pospacerować po samej Marsali. Jest to bardzo urokliwe i interesujące miasto. Jest też port, kilka parków, muzeów i plaży, także każdy znajdzie tam coś dla siebie.

Plan miasta jest głównie rzymski, zewnętrzne dzielnice natomiast powstały w czasach Arabów, którzy zdobyli miasto w 830 roku i rozwinęli je w prężny ośrodek handlowy. Centro Storico Marsali to piękny barokowy ośrodek miejski z uroczymi fasadami typowo sycylijskich domów, otoczony prawie niezniszczonymi murami miejskimi z XVI wieku. Centrum starego miasta – to Piazza della Repubblica z katedrą San Tomaso.

Spośród wielu wpływów kulturowych, jakie odcisnęły się na wyspie w toku dziejów, tu zachowały się ślady kultury Arabów. Efekt islamskiej ekspansji i panowania w wiekach X i XI. Do dziś potrawy z kuskusem są tu na wyciągnięcie ręki, także zresztą w Trapani. Na zwiedzanie samej Marsali wystarczy pół dnia – ścisłe centrum nie jest duże, acz urokliwe. Doskonałe miejsce by skosztować wina, z którego słynie miasto.

Mnie natomiast w Marsali przypadł do gustu targ rybny. Z dwóch powodów. Po pierwsze dlatego, że nie jest umiejscowiony na obskurnym nabrzeżu w rozwalających się budach, lecz na skraju historycznej części miasta w murach, od których biją wieki. Po drugie, to właśnie tam czuć było (poza zapachami ryb i owoców morza), że człowiek przyjechał do nadmorskiej miejscowości, gdzie życie i praca toczy się od zawsze w rytm morza. A zakupów dokonują tu głównie tubylcy, a nie turyści.

To już jest koniec?

WRÓCIMY TU JESZCZE !

Wolę kino.

Wolę siebie lubiącą ludzi

niż siebie kochającą ludzkość.

Wolę nie twierdzić,

że rozum jest wszystkiemu winien.

Wolę śmieszność pisania wierszy

od śmieszności ich niepisania.

Wolę w miłości rocznice nieokrągłe,

do obchodzenia na co dzień.

Wolę piekło chaosu od piekła porządku.

Wolę wiele rzeczy, których tu nie wymieniłam,

od wielu również tu nie wymienionych.

Wolę nie pytać jak długo jeszcze i kiedy.

Wolę brać pod uwagę nawet tę możliwość,

że byt ma swoją rację.