CZY FILM MOŻE LECZYĆ?

„Czy film może leczyć? Tym pytaniem, o dość prowokującym charakterze rozpoczął się panel dyskusyjny. Do rozmowy zaprosiliśmy praktyków i teoretyków, osoby na co dzień zajmujące się filmem, edukacją filmową i filmoterapią oraz terapeutów sięgających po to medium w konkretnych sytuacjach. Z początkowego poligłosu udało się dojść do konsensusu. Choć film może wpływać na widza w sposób ewidentny, który to wpływ możemy mierzyć nawet na poziomie fizjologicznym, to, czy mówimy o działaniu leczniczy, terapeutycznym stanowi zupełnie inną kwestię. W terapii film może stanowić narzędzie wspomagające, wyzwalające rozmowę na dany temat, jednakże czynnikiem leczącym jest sama relacja terapeutyczna. To co istotne, filmoterapia, nie stanowi sama w sobie metody psychoterapeutycznej, jak możnaby mylnie wywnioskować z jej nazwy. Nie umniejsz to jednak jej roli w oddziaływaniu na człowieka, wywieraniu dobroczynnego wpływu filmu na widza.” – dr Agnieszka Skorupa, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Pedagogiki i Psychologii Przewodnicząca Komitetu Naukowego.

Uważam, że wystąpienie dr hab. Hanna Przybył-Basista przed prelekcją filmu „Dobrze się kłamie w innym towarzystwie” było jednym z najmocniejszych punktów Konferencji. W prosty sposób przedstawiła to czym jest zdrada i jak na nią reagujemy. Przytoczyła cztery ciekawe przykłady par, które dowiadują się o zdradzie partnera. Każda historia kończyła się inaczej: rozstaniem, pogodzeniem się czy pójściem do psychoterapeuty.

U podstaw większości kryzysów leży zaburzona komunikacja. Nie słuchamy i często narzucamy swoje racje, a te wcześniej czy później prowadzą do destrukcji związku. Każdy patrzy na związek przez swoją definicję. Aby utrzymać dobre relacje, trzeba nauczyć się mówić otwarcie o swoich potrzebach, priorytetach, co dla każdego jest ważne, do czego nie przywiązuje wagi.  Pani Profesor przedstawiła w tym wszystkim ważną rolę jaką w przypadku zdrady odgrywa terapia. Może okazać się jedynym ratunkiem dla związku, gdy partnerzy nie potrafią sobie radzić z konfliktami i sporami, a żale, pretensje i skrywane urazy pogłębiają kryzys, prowadząc do rozstania.

Dziękuję i podziwiam również studentów, którzy z profesjonalnym przygotowaniem i zaangażowaniem wystąpili podczas sesji studenckiej.

Podczas Konferencji uczestnicy mogli wziąć udział w dwóch z ośmiu, bardzo interesujących warsztatów:

• Rola filmu w kształtowaniu relacji społecznych i wychowania „do wartości” dzieci i młodzieży
• Uczeń w lustrze. Wychowanie a identyfikacja pozytywna i negatywna z bohaterami kina polskiego
• Z perspektywy ofiary… – historia Anny Odell w filmie „Zjazd absolwentów”. Sztuka jako forma autoterapii i próba zrozumienia po latach siebie i rówieśników
• Filmowe Lekcje Wychowawcze – psychoedukacja z filmem na zajęciach szkolnych
• Lekcje szekspirowskie z wykorzystaniem adaptacji filmowych (na przykładzie „Hamleta”)
• Cały rok w szortach: wykorzystanie filmów krótkometrażowych w pracy z dziećmi i młodzieżą
• Migotliwe medium – film jako narzędzie edukacji antydyskryminacyjnej
• Od porozumienia do kreatywności grupowej – metoda konsensusu w pracy z filmem dokumentalnym

Praktyczna wiedza miała służyć przede wszystkim nauczycielom i pedagogom, aby jeszcze lepiej mogli porozumiewać się z dziećmi i młodzieżą. Uczestnicy poznali podstawy teoretyczne oraz metody doboru filmów do pracy. Wypracowali narzędzia niezbędne w procesach wspierania uczniów w zakresie kształtowania systemu aksjonormatywnego oraz wzmacniania relacji społecznych.

Dodatkowo zastanawiali się nad „mityczną strukturą wybranych dzieł filmowych oraz ich katarktyczną mocą”. Rozmawiali o zaletach i wadach wspierania lekcji obrazem filmowym. Na innych zajęciach z kolei uczestnicy poruszali trudne i niewygodne tematy, z którymi młodzież ma obecnie do czynienia.  Warsztaty prezentowały krótkie formy filmowe dla dzieci i młodzieży oraz metody pracy z nimi.

MEDIA O NAS:

• SILESION
• UNIWERSYTET ŚLĄSKI – FILMIK
• FILMOTEKA SZKOLNA
• NOWE HORYZONTY EDUKACJI FILMOWEJ
• NOWOCZESNE KINO
• ZAPOWIEDŹ FILMOWA
• STOWARZYSZENIE FILMOWCÓW POLSKICH
• WIĘC JESTEM
• NOWOCZESNE KINO
• METROPOLIA SILESIA
• EDUKACJA FILMOWA
• ARMEN MEKHAKYAN
• POLSKI INSTYTUT SZTUKI FILMOWEJ
• FILMOTEKA SZKOLNA
• FILMOTERAPIA
• POLSKIE TOWARZYSTWO EDUKACJI MEDIALNEJ 
• RMF CLASSIC 
• RADIO KATOWICE: 

„Bardzo się cieszę, że mogłem wziąć udział w I edycji Konferencji. Organizacja na najwyższym poziomie. Wartościowe było dla mnie spotkanie znakomitej kadry psychologów i kulturoznawców/filmoznawców, których znałem z książek czy opracowań naukowych. Cieszę się również z tego, że wziąłem udział w panelu dyskusyjnym gdzie szukaliśmy odpowiedzi na pytanie: czy film może leczyć? Opinie prelegentów był różny i nie raz iskrzyło, ale uważam, że takie spotkania są potrzebne. Dla mnie film jest doskonałym narzędziem do pracy terapeutycznej. Z całym przekonaniem mogę stwierdzić, że siła oddziaływania filmu jest tak duża , że przy umiejętnym, celowym i selektywnym korzystaniu można osiągnąć wyśmienite rezultaty. Nie oznacza to zatem, że bezkrytyczne podejście do filmu jak do lekarza od wszystkich naszych bolączek będzie skuteczne. Nieumiejętne korzystanie z filmu może być nawet szkodliwe. Reasumując dziękuję za zaproszenie i nie mogę doczekać się kolejnej edycji.” – Armen Mekhakyan

Stworzyliśmy ankietę ewaluacyjną, którą uczestnicy z chęcią wypełnili. Każdą po kolei przeanalizowaliśmy i wyciągnęliśmy wnioski. Ogromnie cieszę się, że wysoko została oceniona organizacja. To było dla mnie najważniejsze, aby każdy poczuł się w katowickim wydziale Uniwersytetu SWPS wyjątkowo. Se Točí to miejsce wymiany doświadczeń i spostrzeżeń filmowych. Zależało ki na tym, aby dialog był najważniejszy podczas Konferencji i tak się stało.

Ze względu na napięty program zabrakło w niektórych momentach czasu na dyskusję. Nad tym musimy popracować. Świetnie wypadła sesja studencka. Jestem pod wrażeniem zaangażowania i profesjonalnego przygotowania studentów. Mocnym punktem były wykłady plenarne czy to prof. Katarzyny Popiołek czy prof. Wiesława Godzica.

ALE! Najważniejsze podziękowania należą się mojej ekipie, bez której mogłabym tylko pomarzyć o takiej Konferencji! Agnieszko, Michale serdecznie dziękuję za zaangażowanie od początku, aż do teraz. Za godziny spędzone na pisaniu maili, wysyłce informacji i tworzeniu programu. Praca z Wami to była czysta przyjemność! Dziękuję Dziekan katowickiego wydziału Uniwersytetu SWPS prof. Katarzynie Popiołek, za zaufanie i wiarę w sukces Konferencji.

Na zakończenie dziękuję poniższej ekipie – studentów i absolwentów, którzy spędzili kilka dobrych tygodni na przygotowaniach i byli zawsze na czas!

• Agnieszka Gilner, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Pedagogiki i Psychologii
• Karolina Heizig, SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie, Wydział Zamiejscowy w Katowicach
• Patryk Heizig, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Pedagogiki i Psychologii
• Monika Ignacak, SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie, Wydział Zamiejscowy w Katowicach
• Artur Jagodziński, SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie, Wydział Zamiejscowy w Katowicach
• Anna Krysztofowicz, SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie, Wydział Zamiejscowy w Katowicach
• Sonia Krystoń, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Pedagogiki i Psychologii
• Jagna Wawrzyniak, Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Pedagogiki i Psychologii
• Kamil Wójcik, SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny w Warszawie, Wydział Zamiejscowy w Katowicach

Za wykonanie zdjęć ślicznie dziękuję:

• Agnieszce Buczek
• Konstancji Lasocie
• Paulinie Mol
• Zuzannie Motłoch

Więcej zdjęć na Facebooku.

DO ZOBACZENIA ZA ROK :)))